Tu Xezala kîjan çîyayî

Ax kerba dilê min 

sîya te tê berçavên min 

ax xezala çîyayê warê min 

wax limin lê tu yî sebra ber dilê min 

zûda ye dûrim ez ji te 

zûda ye an  dûrî tu ji min 

nabînim ez pêşna bejna te 

nabhîzim ez dengû awazên te 

nabînim xezalê ez wan çavên te 

zen neke ez bê te heme 

zen neke bê kerbû bêrî me 

awaz û helbesta min 

hemû tên jibo te 

tu xezala kîjan çîyayî 

te yê li kêrê pal dayî 

ax kerba dilê min 

xezala çîyayê warê min 

nizanim anha tu li ser kîjan çîyayê yî 

bawer bike tu jimin ez bê te tune me 

wek şalûl û bilbilekî ji warê xwe terke me 

terkeyê çavên te 

helbesta ser rêya te me

HERKA HIŞMENDÎYÊ

Di derya ya jînê de ezê xwe bispêrim ''Xweda û xwedawenda'' xwe bispêrim evînê xweşî

û kêfxweşîyê bawerbikim ji van xalên han ên bingehîn û bi pêlên ruh ve xwespastinekî

ne demkî bi domdarî ewê herkes bimin xweş werin nas werin,dost werin û wê di dil û

ruhê min de evîna jîyanê bê xuliqandin û ezê di wê xwezayê de li hember tu tiştek

baş nebim asteng jiber ku gavên min li xweşîyê digerin û tenê dixwazim wê germahîyê

bikim kilamekî dinav hestên xwe de ber bi bextewarîyê ve biherikim.

Li wê rê û rêçûnê wekî teyrekî baskê xwe jibo hêvîyên dil azad bigerînim û

wekî xanekî ji dîroka jîyana xwe bidim ava kirin.

Bes ruh divê ji berpirsîyarîyên bargiran û rexnewarî dûr bikeve pêwîst nake çinçilandinekî

wisa ku meriv li ber bayê felekê bikeve û xwe daweşîne ji tiştên neyînîyên

dij mirovahîyetê.

Her wiha qewimînên piçûk hene ku dinav jîyanê de çêdibin divê meriv wan tiştan

mezin neke û li ber bayê wî neke.

Jibo li şifayekî bigerî divê aborîyê nexî hinçet di halê xwe de jibo rojên

xweş bixebitî û tevbigerî ji dest were meriv dikare destê alîkarîyê dirêj bike

lê hîç destê xweyê nebaşîyê dirêjê tu kes û xwezayê neke jibo jîyanek di hemdê

xwe de pêwîstî bi beralîkirina nebaşîyê bê û bi tevgera his û ramanê xwe di hişê

xwe de birûxîne .

Werhasil û kelam ji jîyanê hezbike bibe çêkerê başî û xweşîyê ..

bi wê herkê re rêya tengasî û çewisandinan dixwe de bigere û xwe ji tengavbûnê rizgar

bike eve hêza derûn raman û hişmendîyê û di jîyanê de .

Guherandinên erênî çêbike derû dora xwe biveciniqîne ser baldarîya xwe û bi

tevgera xwe bibe mînakekî baş...

Mihyedîn Nahrîn nivîsand -Ax Tamara

Ji zemanê berê ve evîn hebû û evîn tenê ne para me bû.

Bi saya çîrokan evîna beşerî bûye nemird.

Ji zemanê berê keçeke xweşik ya keşîşê girava behra Wanê hebû ku niha ji wê giravê

re Axtamar an jî Aqdamar tê gotin.

Navê keçikê Tamara bû.

Tamara jineke li hev hatî û jina herî bedew ya bajarê Wanê bû.

Tamara û bavê wê li girava behra dijîyan.

Wexta rojekê Tamara ji bo karekî berê xwe dide bajêr, di rê de leqayê şivanekî

Kurd tê.

Wexta çavên wan dikeve hev, evîna wan dibe mîna heyv.

Ji berê de gotine “Çav çavan dihebîne, dil dila dihelîne.”

Ji roja ku hev dîtin ne ew çavên beşerî û ne jî ew dilê beşerî nema tebatê radigire.

Timî daxwaza wan ji bo hevdîtinê can dimîne.

Ji hev re soz didin ku herşev wê hev bibînin.

Wexta roj diçe ava û şev wekî perdeyeka tarî ser rûyê dinyayê digire Tamara di

destên wê de find tê li qeraxa behra wanê finda xwe pê dixe û li benda dildarê xwe

disekine.

Dema şivan ji dûr ve şewqa findê dibîne hema ji keyfa xwe li nav pêlên behra Wanê

dide û qesta findê dike.

Dema her du evîndar dighîjin hev ji şev heta berbangê bi hevra dikevin civatê û

ji hev re yarîyan dikin.

Di sira bayê berbangê de şivan ji dildara xwe xatiran dixwaze û carek din bi paşpaşkî

ve xwe li nava pêlên behrê dide û vedigere mala xwe.

Bi vî şiklî demek dirêj bi hev re hevaltî dikin.

Êêê Mezinan ji berê de gotine: “dinya ne bi zorê ye bi dorê ye.”

Wekî di hemû çîrokên evînî de çawa Bekoyê Ewan hebin û bikevin navbera evîndaran

de di vê çîrokê de jî kesên fesad diçin ji bavê Tamarayê re fesadîyê wan dikin.

Gava keşîşê dêrê (bavê Tamara) bi vê yekê dihese çavên wî sor dibin û tecrîdê

li ser keça xwe dideyne.

Nahêle keçik derkeve derve û wê di mal de mahkumî dike.

Keşîş bi saya fesadan hînî hemû tiştên wan dibe.

Şivanê feqîr ji her tiştî bê agah her şev diçe qeraxa behrê û li banda îşareta

Tamarayê disekine.

Heta derengî şevê dimîne ne Tamara tê û ne jî îşaretek.

Lê dîsa jî şivan dev ji evîna xwe bernade û her şev diçe qeraxa behra û li benda

îşaretê dimîne.

Ji şevan şeveke tarî derya û li ser behrê pêlên gawirîn heyî keşîş li tê ber

behra Wanê û finda xwe pê dixe.

Bi pêxistina findê kelecan û çirûsk ji laşê şivan difûrin û xwe li nav pêlên

behrê dide û qesta findê dike.

Lê keşayê bê îman ji wî serî diçe serê din û her gav cihê xwe diguherîne.

Feqîro hey find li ku be berê xwe dide wê alîyî.

Bi vî awayî keşîş heta şivan bêtaqet dimîne cihê xwe diguherîne, wê şevê

pêlên behra har laşê şivên dikişîne ber bi jêr û şivanê Kurdî wê şevê

jîyanê xwe teslîm dike.

Berîya ku canê xwe teslîm bike cara dawî navê dildaya xwe diqîre ezman û dibêje:

“Ax Tamara!”

Wexta ku Tamara dengê şivan nas dike bi feryad û fîxan ji malê dertê û berê

xwe dide cihê deng.

Keçika dil şewat xwe diavêje nava pêlên behra serxweş.

Ne ew dighîje şivan û ne jî şivan xwe dighîne Tamarayê.

Her du jî laşên xwe dispêrin behra wanê.

Rojnivîsk -Di rêwîtîyê de Çîroka du Jin'ên Pişîk hez

Rêwîtîya min a îro heta sirkecîyê bû, wek heroj piştî dolmîşê li metrobûsê

siwarbûm rêwîtî berdewamkir wesayîta ku ez têda qederek çû li

seknoka taxa cinnetê rawestîya rêwî ya hilda bi ketina rêwîya a hundurê metrebûsê

re min dît jinek temen bilind hat li kêleka jinek qelew çûr û pîr rûnişt bi rûniştinê

re min dît pişîkekî sipî û reş serê xwe ji bêrîka çentê wê derxist jinika

kêleka wê destê xwe da pişîkê her weha hevnasîna herdû pîre jina bi pişîkê

re, bû navgîna hevnasînê.Çi diqewime ka binhêr pişîkekî bikarîbe samîmîyeta

navbera tu kesan çawa birêve bibe.

Jinika çûr hema hilda bişîkê himbêzkir da ber dilê xwe û devê pişîkê maçkir,

jinika xwedîyê pişîkê jî wisa dilşa dibe bi pişîka xwe û rêwîya bi kêleka

xwe re yanî ewî jinika rêwî çiqas eleqe nîşanê pişîka jina xwedîyê pişîkê

kir min jî ewqas bi baldarî li wan temaşedikir lê lêva jinika xwedîyê pişîkê ji şabûna

qe nedihat hev wisa dev li ken û wisa jî bextewar bû yanî min got ruhê vê jinikê

teze bû jiber ku ew çiqas ji pişîka xwe hezdike hevala wê ya rêwî ewqas ji pişîka

reş belek hezdikir.

Min dît jinik a xwedî pişîkê cardin zivirî ser wê jinika rêwî got: ka bide ser milê

xwe wê çiqas baş bisekine ewê jî bê xatirîya wê nekir da ser milê xwe ewê

girt da wê wisa ji pişîka reşbelek hezdikirinû dikenîyan; her weha ez jî biwan re dikenîyam

lê belê liber devê min berdevka min hebû wana kenên min nedidîtin.

Bi wê şabûna bi pişîkê re min dît jinek çarşeva reş lê tenê çavên wê dixwîyên

ewê jî pişîkekî çûr kirîye çentê xweyê piçûçik û serê wî derxistîye

derva jixwera pêra şadibe zarokekî jî pêra ye ew jî carna destê xwe didê û

pêra dikene lê belê ev jinika ku çarşeva reş lixwe kiribû ne wek wan herd jinikên

serqot bi eşkera bi pişîkê re şa dibû jiber cilên wê yên reş kesî eleqe nîşanê

pişîka wê nedikir Hima min jî got : kesek nêzî vê jinika bi çarşevê nixaftî nabe

yeqîn ji şikandina destmêja wê ditirsin.Lê belê min dinavbera herdû jina de tiştek

kifşkir ew jî yeka çarşev xwe nixaftî pişîkhez û her weha ewa serqot jî pişîkhez

lê belê ew jinika serqot bi qasî bi saya serê pişîkê dilşad û bextewar bibû

ez bawernakim ku di temênê xwede ewqas kêfxweş bûbe ewqas jî zêdetirîn.

Di vê navberê de di guhê min de jî strana birader dema tu dikenî lê dide ez jî bi

wan re dikenîyam..

Ebrû şevê

şêrîn devê

Lêv hingivê xanim

Ez nexweş im

Ne serxweş im

Derî veke canim!

Me soz dabû

Bighêne hev

Herdu bi şev şêrîn

Evîndarê çavên belek

Wan diranên zêrîn

Ebrû şevê

şêrîn devê

Lêv hingivê xanim!

Ne serxweş im

Ez nexweş im

Derî veke canim!

Em bi hev re

çûbûn çiyê efendiyê îro

Reqs û sema li ber çema

Mane heta nîro

Ebrû şevê

şêrîn devê

Lêv hingivê xanim!

Ne serxweş im

Ez nexweş im

Derî veke canim

Te go: were

Ez bi te ra

Heta sibê razin

Tu deymeke

Derî veke

Ji bo çi ev gazin!

Ebrû şevê

şêrîn devê

Lêv hingivê xanim!

Ne serxweş im

Ez nexweş im

Derî veke canim!

Ez şewitîm

Dil peritîm

Wer şemitîm hatim

Rob li xwe ke

Derî veke

Tu deymeke satim

Ebrû şevê

Lêv hingivê

şêrîn devê xanim

Ne serxweş im

Ez nexweş im

Derî veke canim

Bi wî serî

Ji ber derî maçek nedî narim

Ji awirên çavên belek

Zanî birîndar im

Ebrû şevê

şêrîn devê

Lêv hingivê xanim

Ji bo Xwedê

Tu guh medê

îşev şeva înê

Xwe dîn meke

Derî veke

Ez hatime dînê

Ebrû şevê şêrîn devê

Lêv hingivê xanim!

Ne serxweş im

Ez nexweş im

Derî veke canim!

Sebra dilê

Rû ji gulê

Dipaxilê sêv in

Mala minê

şêrîn devê

Lêv hingivê xanim!

Ne serxweş im

Ez nexweş im

Derî veke canim

Cejna siba

Bi maçekê

Pîroz bike jîn im

Dilbirînê çavên belek

Ji ber te bê tîn im

Ebrû şevê

şêrîn devê

Lêv hingivê xanim!

Ez nexweş im

Ne serxweş im

Derî veke canim