PISÎKA WANÊ

Hate guhê min dengê new newê

Pisîka min bû, rabû ji xewê

Pisîka min e, delala min e

Her roj êvaran, li mala min e

Dema hat demê vê zivistanê

Wekî xwendibe li dibistanê

Tê û dikeve bin lihêfa min

Hingî nermik e pir tê kêfa min

Xwe dirêj dike li ser doşeka min

Serî datîne ber kêleka min

Mîna hevrîşm şepal û nerm e

Rind û delal û nazik germ e

Tu car devê xwe nade tiştên pîs

Lê pir dilîze bi gilokên rîs

Gelek paqij û delal û pak e

Tişta ne rind be tu carî nake

Pisîka min bi rêz û edeb e

Xema wê jî ne goşt û kezeb e

Dixwaze bijî her demê salê

Tim bibe rewş û delala malê

Pisîka min e bi nav û şan e

Cîhan malbata wê baş dizane

Dîroka wê pir bi nav û deng e

Çavê pisîka min jî du reng e

Rengek zerîn e yek şînê zelal

Çiqas li hev tên ew çavên delal

Bo wê tê gotin pisîka Wanê

Pisîka min e ya Kurdistanê

HECÎLOK

Çûkê çûk, çûk hecîlokê

Gewrikê reng heşînokê

Çiqas xweşkok û delal e

Danî ser şaxê bihokê

Hecîlokê dûv meqesê

Fir dide kes pê nahesê

Hêlînoka xwe çêkirye

Li bin banê mala Besê

Hecîlok ferxika salê

Xweşik û rind û delalê

Hêlînoka xwe çêkirye

Bin eywana derê malê

Hecîloka nava gundê

Xweşik û delal û rindê

Pirtikek ya teyrê tawis

Aniye ji hêla Hindê

Hecîlokê sîng bi xalê

Fir da ket hundirê malê

Pirtikek ya teyrê tawis

Wê anîbû ji Şengalê

Hecîlokê nikil kinê

Digere li dora dinê

Dûvikê wê du çelak e

Wek nîşana serkeftinê

Hecîlok hat û bihurî

Gerden bi mircan û morî

Hêlîn çêkir li Amedê

Li ser serê birca jorî

ÇÛKÊ

Çûkê danî ser darê

Xwariye genmê kewarê

Çûka min çil ziman e

Bûye xemla biharê

Perrê çûkê belek in

Sor û zer û xelek in

Yên ji çûkan hez dikin

Ji zarokan gelek in

Çûka min hat ji welat

Da min mizgîn û xelat

Got min dilgeş û şa be

Nêzîk e roja felat

Çûka min bilbilê min

Danî li ser milê min

Got: Sebra min bi te tê

Tu delala dilê min

MIŞKO

Mişko mişko apê Mişk

Dûv rûtikê ser bi rişk

Kengê pisîk neyê mal

Ew tê diziya nanê hişk

Hate çaxê biharê

Mişko kete kewarê

Me kir nekir derneket

Gundî hatin hewarê

Pisîka spî û zer

Nade mişko tu mefer

Ji tirsa pisîka min

Ew ji kunê nayê der

Xwerê mişko garis e

Garisê apê His e

Pisîk ku ne li mal be

Ji keyfan direqise

ROVIYÊ BIRÇÎ

Roj çû ava û bû şev

Rovî hat bi bez û rev

Ji derdê birçîbûnê

Zikê wî gihaye hev

Rovî kete newalan

Xwe gihande nav malan

Tiştek nebû bixwe ji,

Bilî çermê şekalan

Rovî derkete gazê

Ji birçîna ranazê

Dike watên ji derdê

Goştê mirîşk û qazê

Rovî zik da ber îşkan

Ket kolan û enîşkan

Tiştek nedît ku bixwe

Ket kozika mirîşkan

Mirîşkan kir pirre pirr

Mirîşkek jê girt û bir

Ji nava gund zû derxist

Bir êxist qula kevir

Rovî mirîşka xwe xwar

Derkete serê diyar

Got: sed xwezî bi îşev

Lê ne xwezî b`sala par

KÎVROŞK

Kîvroşk kişt û reviya

Berê xwe da zeviya..

Du tajiyan berdayê

Ket nav dar û deviya..

Kîvroşkê got: Wey dilo

Birîndaro bi kulo

Ji tirsa van tajiyan

Ket binê qirş û çilo

Ew tajiyên dîn û har

Lê geriyan bê hedar

Gotin kîvroşk rizgar bû

Me ew negirt û nexwar

Kîvroşka rind û sava

Tirs ketibû hinava

Got : Vê carê rizgar bûm

Xwedawo malî ava.

FîLO

Fîl e kepî dirêj e

Gavan giran davêje

Lê dema hêrs dikeve

Ew har û dîn û gêj e

Fîlo dostê zarokan

Ket herriyê ta çokan

Gelekî aciz e ji

Zelqa çûk û kevokan

Fîl lawirek pir girs e

Mînanî lat û kurs e

Lê ji teyr û tilûran

Ew gelekî ditirse

Fîl ket nav bexçê gulan

Çûkan ji her çar milan

Wan jî hema çavên wî

Didane ber nikilan

PAYÎZ E

Dilê min jar û zîz e

Bayê nûjen dilîze

Zer bûne pelgên daran

Li me êdî payîz e

Dil mest û evîndar e

Payîz melûl û jar e

Ji şax û belgên daran

Pelxezêm têne xwar e

Payîza zêrîn û zer

Dir û yakût û gewher

Çiqas rind û delal e

Rengê xwe daye her der

Roj dide ser zinaran

Şax û pelgên çinaran

Bi zêr in û pembe ne

Xemla devî û daran

Payîzan zozan sar in

Pir bilind û bêdar in

Koçer ved’gerin deştê

Ew xwedî koz û war in

Quling tên bi ref bi ref

Tev rêz dibin li pey hev

Payîzan ber bi deştê

Dizîvirin hemî tev.

HIRÇ

Daran kire qirçe qirç

Me dît tiştek girs û pirç

Em gelekî tirsiyan

Me hew dît ku eva hirç

Hirçek mezin wekî girş

Ketiye nav qal û qirş

Zikê wê gelek dêşe

Hingî xwariye sêvên tirş

Hirça giran û xewar

Zik mezin e wek kewar

Gelekî jê ditirsin

Mirov û pez û dewar

Hirç wekî mirovan in

Carnan jî wek hovan in

Carnan jî xweş heval û

Dilpak û dilovan in

Lepê hirça mê û nêr

Tûj in wek duzan û kêr

Lê hirç pir bi aqil e

Gelek tiştan dibe fêr

Werin Zarokên delal

Em herin Cem hirçê kal

Emê bi hev û din re

Bibin hogir û heval

KER

Kerê me yê pişt gurî

Barê wî dar û strî

Derket li pêşberî gund

Heta karî û zirî

Kerê me gewr û reş e

Nîvê eniya wî beş e

Ger zixtika nediyê

Ew gavekê nameşe

Kerê me yê pir bêar

Mabû bê piştî û bar

Ji hêrsan re şevekê

Kurtanê xwe hemî xwar

Kerê me guh dirêj e

Gelek nezan û gêj e

Dema zixtan lê didî

Zîtikan xweş diavêje

Pişta kerê me kul e

Temenê wî jî çil e

Kula wî her kerbeş e

Ne beybûn û sorgul e

GUR Û ŞIVAN

Hat êvara Newrozê

Şivan pez berda kozê

Şivan xortek ciwan e

Dildarê gewrebozê

Gurê heşîn û gevez

Xwe berda hat pir bi lez

Şevek reş û tarî bû

Gur xwe berda nava pez

Kûçikan kir hewte hew

Gur girt beranê qelew

Şivan jî razayî bû

Zûka şiyar bû ji xew

Şivan bi peyman û soz

Tiving berda gurê boz

Gur li hevdu gindirî

Lingê wî mane quloz

Şivan bezî ser bi qot

Gazî kir û wiha got

Got ez lawê Bohtî me

Ez im bavê melkemot

Pezê wî têr xwar nefel

Şivan pez bir da mexel

Ji gurê boz hilanî

Heyfa wî beranê kel1

QAZÊ

Lê qazê nikil sorê

Fir da û hat ji jorê

Ferxikên wê yî xweşik

Hemî kombûn li dorê

Qaz qaza gerden bilind

Spî û pir paqij û rind

Ferxik hemî li pey wê

Çûn bêndera binê gund

Bêndera ceh û kayê

Bênder didane bayê

Ji ber toz û dumanê

Qaz çû ber devê çayê

Qaza mala Bengîn e

Xwediyê qesra rengîn e

Ji ûrê xwe hes dike

Yekî têr û zengîn e

Bengîn zerik û çûr e

Gelekî qut û hûr e

Kula wî her xwarine

Pif daye zik û ûr e

KEVOK

Ji zozanê Fereşîn

Hat kevoka per heşîn

Ji bo dilê min şa ke

Baskê xwe kir baweşîn

Kevoka rindik û naz

Fir da hat û bi perwaz

Ew nîşan û sembol e

Ji bo kesê aştîxwaz

Weyla jarê kevokê

Lêkir berf û teyrokê

Ji zozanan fir da hat

Çû bajarê Dihokê

Kevok ku hat ji banî

Şitla zeytûnê anî

Bû mizgîna aştiyê

Li ser banê me danî

BERAZO

Berazên gewr û gevoz

Hin spî ne hin jî boz

Ew mînanî mişkan in

Ser û guh û dev û poz

Berazê birçî û jar

Zikê wî lê bûye bar

Ew tenê kare bixwe

Du sîtil tijî girar

Heçî ku ev beraz e

Çi bixwe hêj dixwaze

Beraz timî çav hîz e

Tu car ne serfiraz e

Beraz hatin ji çolan

Ketin baxê kartolan

Pê şirneyên pozên xwe

Hemî der tevde kolan

Heçî berazên nêr in

Şirnên wan wekî kêr in

Berazên ne kedî bin

Tim li çolan diçêrin

Beraz xurt û bi hêz in

Lê bê şerm û bê rêz in

Di nava rêxa xwe de

Herdem xwe digevêzin

XEZALÊ

Weyla xezala minê

Weyla delala minê

Li nav mêrg û çîmenan

Sebr û hevala minê

Xezal ket deşt û bêlan

Dûr e ji gund û êlan

Ketin pê xezala min

Siwarên hesp û kihêlan

Xezal ji ber wan revî

Borandin mêrg û zevî

Her qevzek xezala min

Dida pişt xwe çend devî

Sernêçîrvan ne nas e

Ser qotik û pêxwas e

Ketiye pey xezalê

Bê derpî û kiras e

Xezalê enîçalê

Derket ser serê palê

Nêçîrvan negihanê

Hemî man li newalê

Xezala min çeleng e

Zer belek û bi reng e

Çavên wê pir delal in

Li ser wê şer û ceng e

BIZINÊ

Hat keriyê bizinan

Ket mêrg û terazinan

Bêrivan tên bêriyê

Bû xir xira bazinan

Bizina korik û jar

Nanê şivên hemî xwar

Şivên kopal tê werkir

Bizinê kir qare qar

Bizinên me şîrdiz in

Xwarine ka û kizin

Sê tişt gelek ser êş in

Mirîşk û mêş û bizin

Bizina guh loş û qîr

Xwar genimê mala mîr

Emê wê serjê bikin

Sitewr bûye nade şîr

Bizin hemis û hoş in

Hin kever û guhloş in

Rêwiştê wan ne xweş e

Gava ku wan didoşin.

TÎMSAH

Li rexê gola avê

Tîmsah xwe daye tavê

Di nava herriyê de

Nake liv û bizavê

Tîmsah gelek dirûş e

Ketiye nava pûş e

Mirov pir jê ditirsin

Hişk û reş û girnûş e

Ev heywanê dirinde

Gelek xeter û tund e

Li ser piştê datînin

Pir teyrik û firinde

Tîmsah gelek neyar e

Çar ling e pir xedar e

Çi bikeve devê wî

Ew dike tar û mar e

Dijî li gol û avan

Lê xwe dide peravan

Dema ku tiştkî dixwe

Rondik têne ji çavan

Tîmsah gelek xwînrêj in

Xwe rast û çep davêjin

Li cihin Kurdistanê

Beblûbeyan dibêjin

MÊŞA HINGIVÎN

Mêşan kire tive tiv

Hatin bi tevger û liv

Bi hezaran civiyan

Li dora şana hingiv

Mêşa hingiv pîroz e

Xet xetîk û gevoz e

Hingivê wê derman e

Şêrîn e wek lîloz e

Ne li gund û bajaran

Ne li çol û beyaran

Hingivê ku esîl be

Xirab nabe tu caran

Mêşa hingiv firiya

Hat ji zozan û çiya

Hingivîn çêdike ji

Kulilkên dar û giya

Xêr hat meha Adarê

Mêş derket ji kewarê

Danî li ser kulîlkan

Kulîlkên nû biharê

Sibeh bû mêş tevizî

Hemo hat û qelizî

Destê xwe kir kewarê

Şanek hingiv jê dizî

Mîrê mêşan rabû got:

Bibin wek ar û bizot

Êrîş bidin ser serê

Hemê tazî û serqot

Mêş derketin ku bû tav

Hemo kete bin kulav

Hingî mêşan pê veda

Werimandin ser û çav

Mêş bûne wek kulîbeşk

Ji serî hetanî teşk

Laşê Hemo tevahî

Werimî bû pelemeşk

Mêşên hingiv pir jîr in

Bi dîwan û tevdîr in

Yekîtiya wan xurt e

Xwedî paşa û mîr in