Dîwaro ji te re dibêjim, 
pasdîwaro guh bide ser…

Di zargotina Kurdan de, ev gotin di wateya “Ez ji ortê re dibêjim, lê 
pêwîst e bi taybetî hin kes bas fêm bikin.” de tê bikaranîn.
Binyata ev gotina ku di wêjeya devkî ya Kurdan de bi sêwaza “Dîwaro ji te re dibêjim, bûkê guh bide ser.” jî tê bikaranîn digihîje serhatiya 
mazûvanekî û mêvanê wî:

Dibêjin,

Rojek ji rojan, mirovek bi mêvandarî çû malekê. Dema ku bû êvar, mêvan ji xwediyê malê re got:

-De ka em biçin sevbihêrka xwe li koska mîr bikin.

Xwediyê malê got:

-Mêvanê hêja, mala pîrê xwestir e ji koska mîrê Cîzîrê. Em li mala xwe rûnin, ji me re çêtir e. Mêvên ritimand û got:

-Bawer bike bê kosk û dîwan hewîniya min nayê. Mazûban fêm kir ku rê tê nîne, ji xwe bi xwe re got: “Bihorê xurtan zor bihor e, an tê lê bidî biborî an jî ewê li te bide, bibe.” Çare lê nedît, got:

-De rabe em biçin. Rabûn, herduyan bi hev re dev dan rêya koska mîr. Mazûban ji mêvanê xwe re got:

-Dema ku em çûn koskê, ku yekî tistek ji te nexwest tu nedê, ku tistek ji te nehat pirskirin tu bersivê nedê. Mêvên got:

-Bila.

Dema hatin koskê, dîtin ku hê kes nehatiye, çûn li aliyê koskê yê jorîn rûnistin. Pistî bêhnekê, kit û kit mêvan hatin, her ku yek hat ew vekisiyan, cihê xwe dan mêvanê nûhatî. Bi vî halî herduyan jî xwe di nav pêlav û sekalan de dîtin! Xelkê dîwanê rûnistibûn, gindorek ji bo mîr anîn û li ser masê danîn. Mîr got:

-We kê kêr heye?

Kesî deng nekir. Mêvên got:

-Min kêr heye. Kêra xwe derxist û raberî mîr kir. Gava mîr kêr dît, bi destê mêvên girt û got:

-Ew kêr ji gencîneya min, teva gelek zêran hatiye dizîn. Mêvên xwe vekuta, nekaribû xwe ji destê mîr xelas ke. Mîr got zeptî û nobedarên xwe:

-Bên vî dizî derdest bikin, bibin. Mazûban xwe avêt ber, got:

-Mîrê min, ew xort mêvanê min e, xwe spartiye mal û camêriya min. Vê sevê berdin, bila soz be ezê sibehê bi berbangê re bînim û bêm. Mîr got:

-Ne mimkûn e, dema em bidin te, tê rêka axaftinê nîsanî wî bidî.

Mazûban sond xwar, çawa kir, mîr qane nebû. Herdu bi hev re girtin, birin. Her yek avêtin zindanekê, lê dîwarê herdu odeyan yek bû. Pistî ku sev daket, her yek li aliyekî dîwêr rûnistin, dengê wan diçû hev, mazûban got:

-Dîwaro ez ji te re dibêjim, pas dîwaro tu guh bide ser.

Dîwaro, heke tu sibehî çûyî dîwana mîr, tê bêjî: Min ew kêra li ser termê bavê xwe dîtiye. Bavê min bi vê kêrê hatiye kustin. Ez li pey tol û doza bavê xwe me û li xwediyê wê kêrê digerim. Mazûban berdewam kir:

-Dîwaro, min ji te re got, pas dîwaro, te fehm kir…