Sam sekir e, lê welat sîrîntir e...

Binyata vê gotina ku rûmeta ax û warê bavan, ango welatê mirov 
derdixe pês, digihîje serhatiya mîrê Cîzîrê û parêzgerê Samê:

Dibêjin,

Rojek ji rojan, parêzgerê Samê li mîrê Cîzîra Botan bû mêvan. 

Pîstî xwarin û vexwarinê bi hev re, derketin li çarsiya Cizîrê geriyan. Wê demê parêzgerê Samê yê êrgan dilê xwe kire keçeka 

Kurd. Bi destûra mîrê Cîzîra Botan ew keç li gor tor û edetên Kurdan ji xwe re xwest û bire Samê.

Gelekî hez ji wê dikir, gotineka wê nedikir duduyan, ku digot 

çi, di cih de ji wê re ew pêk dianî. Lê di nav wê îhtisam û debdebeyê de jî jinik her dilbikul û xwedîkeser bû. Her digot:

-Axxx Sêrbîn!..

Parêzger bi evîneke bêhempa bi jina xwe ve girêdayî bû, ji wê 

re nedigot gul, ku bimîne dil. Giyanê wî di bin lingên wê de bû. Ji 

jina xwe re digot: “Pêlî erdê neke, pêlî çavên min ke”. Tevî vê yekê jî 

jinik ne bextewar û kamran bû, her digot:

-Axxx Sêrbîn!..

Parêzgerê evîndar, li hember rewsa wê ve gelek xemgîn dibû. 

Dixwest ku Sêrbînê ji wê re pêk bîne ku ew di kosk û seraya wî de, 

hê bextewartir û dilges bijî. Lê nedizanî ku Sêrbîn çi tist e. Rojekê 

ji jina xwe pirsî, got:

-Gelo ew Sêrbîn çi tist e? Tu bixwaze, ew di bin esmên de be jî, 

ezê wê ji te re bînim ber lingên te. Jinikê got:

-Tu Sêrbînê nikarî bînî. Ji ber ku ew welatê bav û bapîrê min e. 

Li ser vê yekê parêzgerê Samê got:

-Tu dibêjî erê, ezê Sêrbînê seba xatirê te wergirim. Tu nabêjî erê, 

rabe bide pêyî min ku em biçin Sêrbîna ezîz bibînin.

Jinikê got:

-Em bibînin xwestir e. Li ser daxwaza wê, parêzgerê Samê 

amadekariya xwe kir, gelek xelat û tistên bas jî bi xwe re rakirin, 

berê xwe dane Sêrbînê û çûn. Ku çend rojan li rê bûn kes nizane. 

Hatin ji Cîzira Botan jî derbas bûn. Ji Dêrgulê wê de, nêzikî Sirnexê, li qûntara çiyayekî Xatûnê hespa xwe rawestand û berê xwe 

ber bi nisûv kir. Parêzgerê Samê jî wekî wê kir. Parêzger gelek li 

wî alî nihêrî, lê tu tist nedît. Got:

-Rêya me hê gelek maye? Jinikê got:

-Na ezbenî, Sêrbîn ew der e. Mêrê wê yê parêzger got:

-Va gelek dem e ez ji vî alî dinêrim, min tu tîst nedît! Jinikê bi 

pêçiya xwe çend malên ku pasiya wan di qûntara çiya de ne, sanî 

dan û got:

-Sêrbîn ew e…

Parêzger ji jina xwe re got:

-Tu bîriya ew dera hipûhisk dikî? Ne tu bi hesreta ew dera 

xalî, ewqas bi kul û keser î? Jinikê got:

-Parêzgerê min, heke te karibiya ew der bi çavên min bidîta, te 

ew pirs ji min nedikir. Erê Sam sekir e, lê welat sêrîntir e. Parêzger fikirî ku rewsa jina wî bi tenê nihêrîn û baleka wiha dikare bê 

sirovekirin…